Emekli Askerler Sezon Kapanış Turu 2015

Büyük üstadımız Emin Oğuz Özkarman liderliğinde 2 Ekim 2015 tarihinde Yeniköy Kalender Orduevinden başladığımız Emekli Askerler Sezon Kapanış Turu 2015’e ben Cemal Boğalıoğlu, Gültekin Becermiş, Yusuf Yasemin, Hasan Aygün, Serkan Bulut’un katılımıyla başladı.

Gerçekleşen genel rotası aşağıdaki gibi olan turumuz gerçekten zevkli ve yeni arkadaşlar edindiğimiz bir tur oldu. Toplamda 10 günde 515 kilometre aşıldı. Edirne ve Kırcaali’de ikişer gece kalındı. Günlük katedilen mesafe 60-70 km. civarında oldu. Rota ortaya yakın zorlukta eğime sahip bir rota. Kişisel olarak ben ya bu dağı nasıl tırmandım bu bisikletle dediğim yerler oldu. En zorlandığım kısım gün sonuna denk gelen Kırcaali merkezden otele kadar olan yaklaşık 7 km.lik tırmanış idi. Ama başardık.

Turda buralarda yaşayan bir çok Türk soydaşımızla tanıştık sohbet ettik. Bu yönüyle de verimli geçen bir tur oldu.

Anılarımızı kolay okunabilir olması bakımından fotoğrafların altında anlatmaya çalışacağım.

Belgrad ormanlarında mola

Kahvede çay molası

Kemerburgaz’da özçekim…

Edirne’ye vardık

Meşhur Serkan Buluttan harika bir özçekim…

Kapıkuladen çıkıyoruz…

Büyük şefimiz…

 

Bu derviş bizim derviş…

Gültekin ve cıgara arkadaşı Yusuf emmi…

Türk bakkalın çingenelerin (kendilerine Millet diyorlar ve Türkçe de konuşuyorlar) sıkıntı yaratabilecekleri ikazına rağmen Bulgaristan’da bir gece de çadırda kaldık. Gece ayazda üzerime kalın bir şeyler giymeden tuvalet için çadırdan dışarı çıkınca ciddi bir titreme geldi, çadıra kendimi attım. Böyle zamanda iyi bir uyku tulumunun önemini anlıyor insan. Bir kaç dakikada rahatlatıyor insanı. Titremeyi şikayet olsun diye yazmadım seviyorum titremeyi de ondan sonraki uyku o kadar güzel oluyor ki…

Svelingrad/Bulgaristan

Bulgaristanda çadır kuruyoruz

Kırcaali

Üzüm bağı

Bu derviş bizim derviş…

Yollar güzeldi…/Bulgaristan

Yunanistan’a geçmeden hemen önce yemek yediğimiz restoranda müşteriler meşhur arkadaşımız Gültekin’e özel ilgi gösterdiler.

Çok şiddetli Yağmur nedeniyle ülkemize otobüle dönmeye karar verince Gümilcine Türk Gençler Birliğinde 4-5 saat otobüsü bekledik kurumaya çalıştık. Üstad Gültekin bu gece de kalıp bisikletle dönmeyi tercih etti…

Kırcaali’de otel çevresi…

Bulgaristan Bakkal Hasan ile

Kırcaali yolu

Yükseklerdeyiz…

Kırcaali

Bulgaristanda Türk Bakkalda öğlen yemeği yedik… Söylemesi ayıptır ama sucuklu yumurta yedik…

Bulgaristan Bakkal Hasan’ın dükkanından Kırcaaliye doğru ayrılıyoruz…

Yükseklerdeyiz…

Yunanistan’a geçmeden hemen önce yemek yediğimiz restoran…

Kırcaali’de mısır satan bu Türk teyze buralı olmasına rağmen şu an İzmir’de yaşıyormuş. Buradaki evinin tadilatı için gelmiş parası bitince mısır satmaya başlamış… Mısırı da süperdi doğrusu…

Vizesi bulunmayan arkadaşımız Serkan Bulut Edirne’den, Büyük Şefimiz Kırcaaliden ayrıldı bizlerden… Bizde Gümilcine’de ayrıldık Gültekin’den… Esasında ben Gültekin’le dönebilmek için bir atak yaptım ama yağmur izin vermedi… Özellikle ayakkabımın ıslanması zorluk yaratınca otobüsle dönmeye karar verdim… Hedefim Sonraki tur için ayakkabılarımın ıslanmayacağı tedbiri alabilmek… Valla kurumuyor bir türlü… =)

Tur boyunca arkadaşlık çok güzeldi… Emin abimin heyecanı beni çok etkilemiştir… Onunla gurur duyuyoruz… Yusuf’un yaptığı bulgur pilavının tadı hala damağımda… Tüm arkadaşlarıma teşekkür ediyorum…

Bir sonraki turu heyecanla bekliyorum… Yollar özleniyor doğrusu… Kalın sağlıcakla…

Almanya-Danimarka-Hollanda Bisiklet Turu 2015

Bisiklet Turu

17 Haziran 2015 tarihinde Berlin’den başladığım ve 31 Temmuz 2015 tarihinde Eindhoven’da tamamladığım bisiklet turum oldukça zevkli geçti.  Davet ettiğim arkadaşlarım gelemeyince Gültekin Becermiş ve Yusuf Yasemin’in önerileri/destekleri ile tura yalnız olarak başladım. Aslında bunu başarmayı da istiyordum. Ekip olarak turun ayrı, yalnız olmanın da ayrı zevkli tarafları var.

Turumun genel rotası aşağıdaki haritada işaretli. Ancak detaylı olarak işaretleyemediğimden mesafe daha kısa çıkıyor Google maps’de. Aldığım notlara göre katettiğim mesafe 1788 Km.

Günde ortalama 80 km yol aldım. Bir günde gittiğim en kısa mesafe 40 km en uzun mesafe ise 135 km oldu.

Planlamayı nasıl yaptığımı merak edenler olabilir. Berlin mutlaka görmek istediğim bir şehirdi o nedenle oradan başladım. Sonrasını Almanya’yı bilenlerle konuşarak karar verdim. Hannover’i ilkokul arkadaşım orada olduğundan aldım, Eindhoven’da ise kızım var.  Başlangıçta sadece gideceğim büyük şehirleri belirledim, detaylı yol planı yapmadım. İlk 3 gün Berlin’de kalacağım hostel  dışında rezervasyon yapmadım. Rezervasyonlar üzerinizde baskı yaratıyor ve lüzumsuz yorgunluğa yol…

View original post 1.280 kelime daha

Almanya-Danimarka-Hollanda Bisiklet Turu 15

             17 Haziran 2015 tarihinde Berlin’den başladığım ve 31 Temmuz 2015 tarihinde Eindhoven’da tamamladığım bisiklet turum oldukça zevkli geçti.  Davet ettiğim arkadaşlarım gelemeyince Gültekin Becermiş ve Yusuf Yasemin’in önerileri/destekleri ile tura yalnız olarak başladım. Aslında bunu başarmayı da istiyordum. Ekip olarak turun ayrı, yalnız olmanın da ayrı zevkli tarafları var.

Turumun genel rotası aşağıdaki haritada işaretli. Ancak detaylı olarak işaretleyemediğimden mesafe daha kısa çıkıyor Google maps’de. Aldığım notlara göre katettiğim mesafe 1788 Km.

Günde ortalama 80 km yol aldım. Bir günde gittiğim en kısa mesafe 40 km en uzun mesafe ise 135 km oldu.

Planlamayı nasıl yaptığımı merak edenler olabilir. Berlin mutlaka görmek istediğim bir şehirdi o nedenle oradan başladım. Sonrasını Almanya’yı bilenlerle konuşarak karar verdim. Hannover’i ilkokul arkadaşım orada olduğundan aldım, Eindhoven’da ise kızım var.  Başlangıçta sadece gideceğim büyük şehirleri belirledim, detaylı yol planı yapmadım. İlk 3 gün Berlin’de kalacağım hostel  dışında rezervasyon yapmadım. Rezervasyonlar üzerinizde baskı yaratıyor ve lüzumsuz yorgunluğa yol açabildiği gibi daha fazla gezmek istediğiniz güzel yerleri görememenize neden oluyor. Çadır kuracağınız kampingler için rezervasyona gerek yok. Hostellerde yer bulamama durumu olabilir onun için mutlaka hostelde kalmak istendiğinde bir gün önceden rezervasyon uygun oluyor. Bu turda 6 gece hostelde, 15 gece evde (arkadaşım+kızım) 22 gece kampinde çadırda, 2 gece de doğada çadırda (wild camping) kaldım.

Yol bulma işini İphone 6 telefona yüklü maps.me ile yaptım. İnternetten bağımsız çalışabildiği için oldukça yararlı bir uygulama. Eksiği bisiklet yollarını kapsamaması, otobana yönlendirmesi. Onu aşmak için bir gün önceden internet olan yerlerde Google.maps’den bisiklet rotasına bakıp yol üzerindeki köy/kasaba isimlerini not ediyordum. Bu kısa mesafeleri maps.me’ye uyguladığımda genelde başarılı oldum. Tabi telefonu gerektiğinde şarj etmek için batarya (power bank) bulundurmak şart. GPS fonksiyonu pili çok çabuk bitiriyor. Bu arada su geçirmez telefon kılıfı ile telefonu gidona tutturmak için aparatı da unutmamak lazım. Yoksa büyük sıkıntı.

Map.me aynı zamanda bulunduğunuz yere yakın kamping ya da hostelleri haritada gösteriyor ve çok başarılı biçimde götürüyor. Üstelik şu an bedava…

Berlin’de Rusların yaptığı 2.Dünya Savaşı anıtı

Berlin’de herkes gibi bende BErlin Duvarını merak ediyordum. Duvarın bazı parçaları tahrip edilmemiş orijinal yerlerinde değil ama orijinal yerlerine yakın meydanda sergileniyor.

Berlin Duvarı Parçaları

Berlinden…

Berlinden…

Berlinden sonraki ikinci gecede konakladığım Zielow Campingin sahibi Gerd Koppen çok iyi bir insandı. Doğu Almanya’da doğmuş büyümüş. Kampingde Doğu Alman yapıları var. Bana yerimi gösterdikten sonra sabah kahvaltı yapıp yapmayacağımı sordu. Genelde kamplarda kahvaltı servisi olmaz ama herhâlde burada var diye düşündüm ve evet isterim dedim. Sabah sekizi kararlaştırdık. Meğer beni kamp içindeki kendi evinde kahvaltıya davet etmiş. Yumurtalar kampın tavuklarından idi. Mükemmel bir kahvaltı yaptık. Ödeme yapmak istediğimde sadece 6 Euro çadır ücreti aldı. Bu arada 20 yıldır bu kampı işlettiğini ve elen ilk Türk olduğumu söyledi…. Teşekkür ediyorum.

Geçen yıl 15 dakika dışında hiç yağmur yağmamıştı, bu yıl ise baya ıslandım. Bunu öngörerek Berlin’den aldığım su geçirmez gidon çantası (Ortlieb Klasik) çok rahatlattı. Mevcut çantamla perişan olurdum yağmurda. Ama yağmurluğum perişan etti beni. Tamam hiç yağmur geçirmiyordu ama 15 dakika sonra terden sırılsıklam oluyordum. Bu durum gerçekten çok rahatsız edici. Şehirlerde yeni bir yağmurluk baktım ama bir türlü karar verip iyi bir yağmurluk alamadım ta ki son güne kadar. Artık Marka, model, özellik bazında yağmurluk uzmanı olmuştum. Son gün Hollanda’da Hava geçirgenliği 15000, yağmura dayanıklılığı 10000 olan rüzgar geçirmez bir yağmurluk aldım ve o gün kullandım, dünya varmış dedim kendime…

Berlin’den Rostock’a doğru ilerlerken yağmur dişini göstermeye başladı. Güstrow’a geldiğimde yakında kamping ya da hostel olmadığı gerçeği ile karşılaşınca yağmur altında göl kıyısında çadırımı kurdum. Akşam yemeğimi çantamdaki peynir, ekmek, cips ve 2 birayı seyrek yağmur altında göl manzarasına karşı halledip yattım.

Sabah Güstrow’da semt pazarında kahvaltımı yapıktan sonra yola koyuldum ama kısa süre sonra çok şiddetli bir yağmura yakalanınca saçak altı bir yere sığındım. SPD Kalimin bir vidası da kaybolmuştu (yedek kal bulundurmanız tavsiye) beklerken düşmemesi için kali tam olarak sökmeye çalışırken bir bisikletli yaklaşarak yardıma ihtiyacım olup olmadığını sordu. Bende vidayı göstererek buna ihtiyacım var dedim. Olmadığını söyleyip nereye gittiğimi sordu. Rostock deyince istersen gel seni arabamla götüreyim dedi. 50 km vardı Rostock’a. Kabul ettim. Yağmur sıkını yaratıyordu çünki. Doğu Alman kültürü ile yetişmiş ve hala o günlerin özlemiyle yaşayan Bernd Schmicht ilginç bir kişilikti doğrusu. Doğma büyüme Rostocklu biri olan Bernd sayesinde Rostock’ta adım atmadığım yer kalmadı 2 gün boyunca. Kendisine teşekkür ediyorum.

Rostock

Rostock, Neil Armstrong

Rostock

Bernd’in arabası ve bisikletlerimiz

Bernd’in Hobi Bahçesi. Burada dünyayla ilişiğini kesiyor telefonlara kimden gelirse gelsin bakmıyor. Amacı kulübesinin ısı izolasyonunu tamamlayarak kış aylarında da burada kalabilmek. Bunun için malzeme biriktiriyor. Almanyada hobi bahçeleri çok yaygın. Bunların mülkiyeti belediyeye ait. Bernd yıllık 200 euroya kiralamış. Vazgeçmediği sürece ömür boyu onun orası.

Istanbul-Edirne-Bulgaristan-Yunanistan-Ipsala Bisiklet Turu 485 Km. (Istanbul-Edirne-Bulgaria-Greece-Ipsala Cycling Tour

    Gültekin Becermiş ile birlikte 8 Kasım 2014 tarihinde başladığımız bisiklet turumuzda (1. Veli Canpolat diye de anılır) Kapıkuleden Bulgaristan’a çıktık ve aynı gün Yunanistan’a geçtik. Üç gece de Yunanistan’da geceledikten sonra 15 Kasım 2014 tarihinde İpsala’da son buldu. Gültekin zaten tecrübeliydi ancak benim için çok önemli bir sonbahar tecrübesi oldu. Islanmak, üşümek, polis baskını, rampalar, performanslı bir bisikletçiye ayak uydurmaya çalışmak bana baya bir şeyler öğretti. Teşekkürler Gültekin Becermiş. Çok güzel bir tur oldu. Arızasız, sorunsuz tamamladık. Turun tamamı 485 km oldu.

With Gültekin Becermis the date of November 8, 2014 we started our bike tour from Istanbul. We reached Edirne four days after. We passed to Bulgaria from Kapikule Border Gate. We took a short tour in Svelingrad and bought some foods. Same day we passed to Greece. We spend three days in Greece and all nights stayed in wild camping . We passed back to Turkey by Ipsala Border Gate on  15 November 2014.Gültekin Becermis has already more experience, but this fall tour was a very important experience for me . To get wet , chill , police raid , ramps, performance of work to keep pace with a big cyclist has taught me something . It was a nice tour. All round it was 485 miles .

Tur Haritası Tour map

Edirne Çarşı/Edirne City Center

Selimiye Camii/Selimiye Mosquie Mimar Sinan

Edirne Çarşı / Edirne City Center

Kapıkule / Border Gate

Bulgaristan / Bulgaria

Kilise / Inside of the Chapel in Greece We stayed in the Chapel’s garden in the night.

Kilisenin Bahçesi / Chapel’s Garden

Çadırımız / Our tenths

Yağmur nedeniyle bu barakada kurduk çadırımızı Because of rain we put our tenths inside of that barrack. In the night Greek Police Checked our passports. They were very kind.

Barakanın içi / Inside the barracks

Yoğun yağış sonrası Stella Kamar ve eşi bizim fabrikalarında gecelememize izin verdi. Ayrıca kahve, akşam yemeği ve kahvaltı verdiler. After heavy rain Stella Kamar and her husband gave us a place to sleep inside of their factory. And also gave us coffee, dinner and breakfast.

Çadırda / Inside Tehth

Baltık Ülkeleri ve Rusya Bisiklet Turu 12 (SON SAYFA)

Artık turumuzun son ülkesine giriyoruz. Bugün 23 Temmuz 2014 ve RUSYA sınırına 1 km uzakta çadırda kaldık bu gece. Yakındaki restoranda elimizi yüzümüzü yıkayıp çimenlerde kahvaltımızı yaptık. Emin abinin deyimiyle pedal basmaya hazırız.

Avrupa’dan çıkıp Rusya’ya gireceğimiz için biraz heyecan biraz meraktan pratik bir kahvaltıdan sonra 9:00 sularında sınıra doğru yola düştük. Finlandiya çıkışında memurların sorusu aynıydı: Vizeniz var mı? Bizden vize istemediklerini duyunca biraz şaşırıyorlardı. Neyse orayı çabucak geçtik ve 200-300 metre ilerideki Rusya sınırına geldik. Kontrolü bir memur yapıyordu ve 20-25 yaya kuyruktaydı. Mecburen bizde kuyruğa geçtik. 15-20 dk. sonra sıra bize geldiğinde bayan memur bir form verdi ve doldurmamızı istedi. Tabi hiç İngilizce bilmiyordu (ya da biliyordu ama konuşmuyordu) işaret diliyle bir şeyler anlatıyorduk birbirimize ama bize pek te sıcak bakmıyor gibiydi nedense ? Neyse kimlik bilgilerimizi, giriş nedenimizi ve çıkış tarihimizi içeren formları doldurduk ve tekrar gittik gişeye. Uzun uzun yapılan inceleme sonrası bir de resmi kıyafetli polis çağırıp bizi ona teslim etti sonunda. Neyse ki polis fazla uzatmadan ve hatuna hafif tavırlı olarak girmemize izin verdi.

Hafif rampalı ve büyük bölümünde yol çalışması olan asfalt yolda ilerlemeye başladık. Yol kıyısında meyve ve mantar satan köylü kadınlar bolcaydı. Birinden meyve alıp yedik. Bir de aşağıdaki bayrak dikkatimizi çekti. Bir motosiklet kazasında hayatını kaybeden sürücünün eşyalarıydı. Anısına oraya bırakmışlardı anlaşılan. Yol boyunca bir kaç tane daha böyle manzara gördük.

Yol boyunca öyle pek te yerleşim yeri mola yeri yoktu ve biz acıkmış ve yorulmuştuk artık. Aziz abi ile ilk gördüğümüz restorana daldık. Emin abi pas geçip gitmesin diye bisikletlerimizi yol kenarında görünür bir yere bıraktık. Öyle bir acıkmışız ki hemen bir şeyler yemek için sipariş vermek istedik. O da ne sıfır İngilizce. Patatesi, birayı bile anlamıyorlar kesinlikle. Allahtan telefonuma Rusça sözlük eklemiştim. Oradan okutarak patates, tavuk ve bira siparişi verdik. Bu arada Emin abide geldi, onun siparişini de aynısı olarak verdik. Yaşlı kadın aşçımız hayatımda yediğim en lezzetli tavuk yemeğini yapmıştı, tadı damağımda kaldı. Birada iyiydi. Doymuş ve dinlenmiştik. Aşçımıza teşekkür edip kalktık ve yakındaki marketten Azeri görevlinin yardımıyla su ve yiyecek aldık ve vedalaştık. Akşama doğru Aziz abinin tespit ettiği ağaçlık alanda çadırımızı kurduk. Çok sinek vardı hızla akşam yemeğimizi yedik ve çadıra gectik.

Sabah kahvaltımızı yapıp yola çıktık. St. Petersburg öncesi bir yerde daha geceleyecektik. Daha 130-140 km vardı çünkü. Artık zaman zaman yerleşim yerleri ile karşılaşıyorduk yol kıyılarında ama emniyet şeridi çok dardı ve çok fazla TIR geçiyordu. Doğrusu biraz ürkmüştüm ve kaskımı takmaya başladım.

Bir ara Emin abi önden gidiyordu ki öğlene doğru yol kenarında bizi beklerken gördük kendisini: Hadi gelin yüzelim diyordu. Zaten son 3 gündür banyo yüzü görmemiştik hemen kabul ettik. Orta büyüklükte bir göldü burası. İnsanlar yüzüyordu. Bizde hemen mayoları giyip daldık göle. İyi gelmişti doğrusu. Su ısısı idealdi. Meraklı Ruslar bisikletleri görünce nereden gelip nereye gittiğimizi sordular bizde cevapladık.

Biraz rahatlayınca giyinip yola koyulduk. Artık daha sıkı basıyorduk pedallara. 7-8 km sonra biz benzinlik görünce kahve içmek için uğradık. Yine hiç İngilizce bilmiyorlardı. Kahvelerimizi içip tuvalet ihtiyaçlarımızı giderdik. Emin abi ben önden çıkayım siz yetişirsiniz dedi ve çıktı. Biz de 10-15 dk. sonra yola koyulduk. Aziz abiye sen git ben arkadan gelirim dedim o da arayı açtı. Bisiklet turlarında filtre kahve insana gerçekten haz ve güç veriyor. O hazla çok iyi hissediyordum kendimi pedala basmak ta zevkti o an için Derken bir baktım Emin abi geri geliyor. Yanımdan geçerken gidon çantamı benzincide unutmuşum almaya gidiyorum dedi. Tamam abi dedim ve durdum. Bahsettiği çanta tüm parasının ve pasaportunun da olduğu çantaydı. Biraz beklemeye karar verdim. 30 dk. sonra gelmeyince telefon ettim ama cevap yoktu. Gidip bakmaya karar verdim. 4-5 km gerideki benzinliğe vardığımda Emin abi yoktu. Sorunca hiç gelmediğini anladım. Çantayı sordum hemen çıkarıp verdiler. Emin abi çantayı tuvalette unutmuş görevli bayan da bulmuş ve bir kamyoncu ile Emin abiye haber yollamışlar alması için. Bunun üzerine bulan (fotodaki bayan) kadına bir şeyler ısmarlayıp teşekkür ettim. Rusları alkışlıyorum, iyi insanlardı. Emin abi hala yoktu. Artık iyice merak etmeye başlamıştım. Dışarı çıkıp bakınmaya başladım ki 10 dk sonra ters istikametten hızla geliyordu. Panikle benzinliği geçip ta yüzdüğümüz göle kadar geri dönmüş (toplam 13 km.) Neyse sakinleştirip yola koyulduk.

Yolda hep onarım vardı ve emniyet şeridi neredeyse hiç yoktu. Aziz abiye yetişmemiz baya zaman aldı ve baya da vakit kaybetmiştik. Akşama doğru  ancak 55 km yol yapmışken rastladığımız bir restorana oturduk. Niyetimiz çadırı da burada kurmaktı. Yemek erken bu konuyu da konuşmaya başladık restoran sahibi ile. Ertesi gün 12:00 dan önce çıkabilirsek çok uygun fiyata motel teklif etti ve ona karar verdik. Hatırladığım kadarıyla kahvaltı dahil 20 Euro/kişi idi.

Yukarıda görüldüğü gibi orta seviye bir kahvaltı esnasında ne yapacağımızı düşünmeye başladık. Esasında trenle Moskova fikrimiz vardı. Oradan İstanbul’a uçak bileti de ucuz olur diye de düşünüyorduk. Ama fiziksel olmasa da psikolojik yorgunluk vardı üzerimizde. Bir de bu tura Türkiye’de karar verdiğimizde St. Petersburg son duraktı. Böyle durumlarda psikoloji etkileniyor.  Şeker Bayramı da gelmişti. Sonunda St. Petersburg’dan dönmeye karar verince İnternet üzerinden 28 Temmuz 2014 için biletlerimizi aldık. Üç gece kalıp dönecektik artık.

Önümüzde son 100 küsur km. miz vardı ve yine daracık emniyet şeridinden yola koyulduk. Yolda çok ilginç kavşaklar vardı. Hangi yön nereye gidiyor anlamak zordu. Bir de alfabe sorunumuz vardı. Böyle kavşaklardan birinde benzincide kahve içmeye karar verdik ve yolumuzu da netleştirince yola koyulduk. Bu kavşaktan sonra yol neredeyse hiç sapmadan St. Petersburg’a gidiyordu. Yaklaşık 75 km sonra şehre geldiğimizi hissedince kalacağımız hosteli bisikletli bir gence sorduk. Elinde birasıyla sempatik bir çocuktu ve İngilizcesi çok iyi idi. Bir kağıt üzerine mükemmel bir şekilde tarif etti adresi. Kötü haber daha 18 km vardı. Bu arada genç dünyada bir çok ülkeyi gezdiğini ve 10 gün kadar da İstanbul’da kaldığını ve çok beğendiğini, hayran kaldığını, İstanbul’un Dünyanın başkenti gibi düşündüğünü söyledi. Hoşumuza gitmişti. Keşke e postasını alsaydım tarifi ile nokta atış yapmıştık bir teşekkür ederdik. Yol kanal boyunca ilerliyordu ancak bisiklet ile gidiş o kadar da kolay değildi. Köprülerde bisikleti karşıya geçiremeyeceğiniz yükseklikte bordürler vardı. 5 metrelik yoldan karşıya geçmek için bir bisikletlinin yadımı ile 500 metrelik bir u dönüşü yaptık.

Akşam olmaya biz de acıkmaya başlamıştık. Birer bira alıp parkta dinlenme teklifim kabul görünce hemen uyguladık. Bisikletleri park edip tam oturuyordum ki köpeğini gezdiren bir kadın görünce İngilizcesi olacağını düşünüp hosteli sordum. Hay aksi hiç İngilizcesi yoktu. Ama yardım etmek istiyordu. Elimde yazılı adres kağıdını gösterince doğru yerde olduğumuzu ancak Moskoviç Prospekt’in çok büyük bir bulvar olduğunu anladık. Bunun üzerine telefon numarasını gösterdim ve aramasını istedim. Hemen aradı ve bana uzattı telefonu, bende kendisinin konuşmasını istedim ve konuştu. Konuşma bitince çok yakınımızdaki (30 metre) bir yeri anlatmaya başladı. Ben bir tabela göremiyordum ama yeri anlamıştım. Ben götüreyim isterseniz dedi ama biralarımız bitmemişti. Teşekkür ettim. 10 dakika sonra hostele doğru gittik ama imkansız bulamıyorduk hosteli. Şaşkın ördek gibi bakınırken birden az önceki köpekli bayan belirdi karşımızda. Bulamayacağımızı anlamıştı. Tekrar kumandayı aldı ve duvardaki bir butona bastı. Kapı otomatik olarak açıldı. Tekrar teşekkür ettik köpekli kadına. İçerisi çok izbe görünüyordu. ‘Black Cat Hostel’ ikinci kattaydı. Oraya çıktık dünya değişmişti tertemiz düzenli bir yer çıktı karşımıza. Çok sevindik ve hemen yerleştik.

Black Cat Hostel’in Sempatik Sahibi

St. Petersburg çok güzel bir şehi görmenizi tavsiye ederim. Aşağıda fotoları koydum fazla anlatmaya gerek yok. Sokak müzisyenleri, ressamları, mimarisi, tarihi yerleri, parkları ile güzel şehir.

Metroda ineceğimiz durağa bakıyoruz

 

Baltık Ülkeleri ve Rusya Bisiklet Turu 11

    Viking Line ile Helsinki’ye 2 buçuk saatte vardık.

    İskele tam da şehrin merkezinde idi. Helsinki’de iki gece kalacaktık. Emin abinin daha önceden belirlediği Omenahotel’i bulmaya karar verdik.  Bir müddet Garmin ile yol alsak ta sonunda bir bisikletli gençten yardım istedik. Genç bisikleti ile bize rehberlik etti ve otele vardık.

    Bütün aramalarımıza rağmen otelin resepsiyonunu bulamadık. Çevrede öğrenci oldukları anlaşılan bir sürü genç vardı. Onlardan birinden yardım istedik. Odalar bankamatiğe benzer bir elektronik düzenle alınıyormuş. Tamam alalım öyleyse derken bir ara bisikletleri nereye koyacağımız, odaya çıkarıp çıkaramayacağımız aklımıza geldi. Yardımcı olan kıza bunu söyleyince telefonla merkeze sorulmasının iyi olacağını söyledi. Sistemin telefonundan nerede olduğunu bilmediğimiz görevli bisikletleri kesinlikle odaya çıkaramayacağımızı ve başka da bir yer de olmadığını söyleyince oradan vazgeçtik.

    Bunun üzerine internetten bulduğumuz en yakın hostele gittiğimizde, görevli bayan yer olmadığını daha büyük olan Euro hostelde yer bulabileceğimizi söyledi . Gerçekten de yer vardı ama burasıda bisikletlerimiz dışarıda kalmasını istiyordu. İçeri almamıza kesinlikle izin vermiyorlardı. Sonuç oradan da vazgeçip Rastila kampingde çadır kurmaya karar verdik. Yaklaşık 30 km uzaktaki kampinge metro ile gittik. Metroda bisiklet için hiç bir sorun olmuyor. Düzenli ve yeterince güvenli görünen kampingde çadır 13 Euro kişi başı 5 Euro idi.

    Çadırlarımızı kurduğumuzda saat 21:30 olmuştu. 22:00’da kapandığını öğrendiğimiz restorana gittiğimizde öyle pek bize uygun bir yiyecekler olmadığını, olanların fiyatının da oldukça yüksek olduğunu gördük. Finlandiya gerçekten pahalı bir yer. Neyse ki Marketlerdeki fiyatlar biraz daha makul. Akşamı elimizde kalan peynir, ekmek, balık konservesi vs. ile geçirdik.

    Sabah Aziz ve Emin abi bisikletle ben ise metro ile yayan Helsinki’ye gittik. Tarihi binaları, nehri, köprüleri, parkları ile güzel temiz, sakin, güvenli bir şehir burası. Old town diye ayrı bir yeri yok. Hemen hemen her tarafı homojen gelişmiş. Olabildiğince tüm sokaklarını gezmeye çalıştım. Parklarında oturdum, köşe başlarındaki kahve shoplarda kahve içip dinlenirken çevreyi, insanları izledim. Bir parkta yakınımda 15-16’lı yaşlarda gençler çimenlere oturmuş sohbet ediyorlardı. Sohbetleri bitince kızlardan birisi köpeğini bisikletinin arkasına koyup gitti. Köpeğin bu işi çok sevdiği her halinden belliydi.

    Dikkatimi çeken diğer bir şey de göçmen olduğunu düşündüğüm bazı insanlar çöp kutularından şişe toplamasıydı.

    Tüm Baltık ülkelerinde olduğu gibi burada da çiftler aşklarının sonsuz kalması için asma kilitleri köprü demirlerine asmışlardı.

    Sahilde güneş gören bir bankta biramı içerken bir taraftan da çevredeki yaşamı seyrediyordum. 66 model Amerikan arabasını görünce oğlum Ege Mert için fotoğrafladım. Genelinde çok yağışlı ve bulutlu mevsime sahip Helsinki’de güneş insanları neşelendirmişti. Banklar, küçük pazar alanları insanla doluydu. (ama İstanbul Eminönü vs. kalabalığının yanına bile yanaşamaz tabii ki, belki kış mevsiminde Bodrum olabilir) Yüzölçümü Türkiye’nin yarısı kadar olan Finlandiya’nın nüfusu 5,5 milyon kadar.

    Artık akşam olmuştu ve acıkmıştım. Gözüme kestirdiğim pizzacıya gidip menü sordum. Rusça menü verilince İngilizcesini rica ettim. Görevli arkadaş menüyü verdi ve mutfağa doğru seslendi : ‘ – Bir hamur ayır fırını kapatma.’ Meğer arkadaşımız da Nevşehir’li bir Türk’müş. Öyle olunca menüyü bırakıp bana şöyle düzgün bir pizza yapmasını rica ettim. Biraz da sohbet edince 20 yıldır burada olduğunu, Fin eşinden iki kızının olduğunu, şu an eşinden ayrıldığını, kızlarının da anneleriyle olduğunu anlattı. Restoranı arkadaşı ile birlikte işlettiklerini ama pek de para kazanamadığından şikayet etti. Onunki de böyle bir hikaye. Pizza güzeldi ve doyurucu idi. Fiyatı da 8 Euro.

    Hava da kararınca metro ile kampa döndüm. Arkadaşlarımız dönmüş ve uyumuşlardı bile.

    Sabah kahvaltıdan sonra yola çıktık. Rusya sınırına yaklaşık 150 km. vardı. Planımız iki gece daha Finlandiya’da geceleyip üçüncü gün Rusya’ya geçmekti. Yolumuz Baltık kıyısından devam edecekti. Ancak kamptan 170 numaralı karayoluna çıkarken yolları karıştırınca Garmin ile devam etmek isteyen Emin abi fazla hızlı olunca gözden kayboldu kaybettiğimiz noktada 10 dakika bekledik belki geri döner diye ama gelmeyince biz de kendi imkanlarımızla gitmeye karar verdik. Zaten 170’i bulunca kaybolmaya imkan yoktu. Bir kavşakta yol sorduğumuz bisikletli Fin genci kendisinin de aynı yöne gittiğini takip etmemizi söyledi. En az 8-10 km birlikte pedalladık. Bizim şanslı olduğumuzu söyleyince ‘Biliyorum 4 hafta sürekli yağmur yağmış.’ dedim. O ise ‘Artı on gün’ diye düzeltti. Buralara geleceklere duyurulur.

    Yol ve çevre güzeldi. Hemen hemen tüm yol boyunca bisiklet yolu vardı. Yalnız bisiklet yolu bazı yerlerde alt geçitten geçip yolun karşısına geçiyor, sonra tekrar eski yönüne kavuşuyordu. Yaklaşık 20. kilometredeydik ki telefonla Emin abi aradı. Bizden geride kalmıştı. Anladığım kadarıyla Garmin yine şaka yapmış yolu 5-6 km uzatmıştı. Beklememizi bize yetişeceğini söyleyince bir parkta çimenlere oturup kahve içtik. Tekrar arayan Emin abi kendi kilometresiyle 20 ye gelip bizi göremeyince aradaki farkı anlamıştı. Biraz dinleneceğini bizim devam etmemizi ileride buluşacağımızı söyleyince devam ettik. Kotka’ya varınca hem biraz şehri görelim hem de karnımızı doyuralım diye şehir merkezine girdik Aziz abiyle. Bir de bisikletçi arayınca baya oyalandığımızdan Emin abi de bize yetişti.

    Karhula’da yolumuzu bulmaya çalışırken otobüs terminali yakınındaki ‘Rize Kebab’ yazısını görünce ilgimi çekti. Kapıda duran esmer gence İngilizce buranın Türk lokantası olup olmadığını sorunca öndeki masada oturan kırmızı tişörtlü adam bana Türkçe olarak ‘-He hemşerum Türk Rizedur da’ dedi. Öyle deyince bisikletten inip yanına gittik ve tanıştık. Aslen Rizeli olan ve 22 sene önce konsolos şoförü olarak gelen ve görevi sonunda Türkiye’ye dönmeyip burada kalan ve Rize Kebab’ında sahibi olan vatandaşımızdı kendisi. Bize çay demletti, sohbet ettik. Bu çevrede 10 000 kadar Türk yaşadığını ve çoğunun lokanta tazı işlerle uğraştığını söyledi. Sebebi de örneğin elektrikçi dükkanı açmak için devletin istediği sertifikaya sahip olmamaları idi. Bize arabası ile yola kadar rehberlik etti ve vedalaşarak ayrıldık.

    Gece Emin abinin önceden belirlediği kampingte kalacaktık. Zor da olsa 18:00 sularında kampı bulduk. Sivrisinekler hariç göl kıyısında güzel bir yerdi ama görevlinin 15:30’da ayrıldığını, ancak çadır kurmamızda bir mahsur olmadığını sakinlerden öğrendik. Ancak anahtarımız olmadığından banyo ve tuvaletleri kullanamayacaktık. Buna rağmen sabah 25 Euro ücret verecektik. Bu pek işimize gelmediğinden yemek yedikten sonra ayrılmaya ve vahşi çadır (wild camping) kurmaya karar verdik. Yola yakın ıssız bir yerde karar verdik ve çadırı 5 dakikada kurup içine daldık. Acelemiz sivrisinektendi. Aynı anda 20-30 sinek birden konuyor insanın yüzüne, ensesine, bacaklarına. Her şeye rağmen iyi bir uyku çekip sabah kahvaltımızı ilk benzincide yapmaya karar verdik. İyi de oldu. Rusya öncesi son günümüzde de benzer şeyler yaşadık. Buralarda kamping yazısı var ama kendisi yoktu. Bir de baktık ki sınıra gelmişiz. Sınır öncesi Vaalimaa’da bir tesis görünce bir şeyler yemek ve çevresinde bir yerde çadır kurmaya karar verdik ve öyle de yaptık. Hiç kapanmayan tesisin imkanları da bize yardımcı oldu… Yarın (23 Temmuz 2014) Rusya’ya geçeceğiz…

 

Baltık Ülkeleri ve Rusya Bisiklet Turu 10

 

16 Temmuz sabahı Parnudaki kulübemizde kahvaltımızı yaptıktan sonra 9 sularında Tallin öncesindeki son durağımıza doğru yola çıktık. Artık ara durakları yapılan kilometre ve yorgunluğumuza göre seçiyorduk. Kış olsa bu tamamen güneşin batışına bağlı olurdu aslında…

Tallin’e 45-50 km kala aşağıda fotolarını gördüğünüz kampta kalmaya karar verdik. (Çadır 6 Euro/gün idi) Güzel bir ortamdı, restoranı, banyosu vardı. İyi bir akşam geçirdik.

Bu masa aynı zamanda salıncak. Ama masa yüzeyi hep yatay kalıyor, içecekler dökülmüyor.

Sabah Estonya’nın başkenti Tallin’e doğru yola çıktık. Öğlene doğru şehrin girişine vardık. Başkentler oldukça büyük şehirler olduğundan girişteki benzincide gideceğimiz kampingin yerini sorduk. 14- 15 km daha yolumuz vardı. Zor bulduğumuz kamping pek te hoş bir yer değildi. Yüksek ambar binalarının arasında sanki geçiş yolu gibi bir yeri kampa çevirmişlerdi. Günlük 14 Euro çadır + 4 Euro kişilik fiyatı da cabası. Banyo ve tuvaletleri fena değildi. Çadırlarımız kurup şehri gezmeye gittik. Akşam yemeğini pizza ile geçiştirdik.

Tallinn old town güzel bir yer.

 

 

Tallinde 2 gece kalacaktık. Akşam tanıştığımız Fillandiya’da yaşayan Mehmet Beyin yardımıyla internetten Helsinki feribot biletlerimizi aldık. İki ayrı şirket var biz daha ucuz olan Viking Line’ı tercih ettik. Bisiklet ücreti dahil kişi başı 25 Euro idi biletler. Mehmet beye teşekkürler.

Ertesi sabah yine şehre indik. Limanda küçük bir festival vardı. Yöresel yiyecekler, içecekler, hediyelik ürünler, giysiler satışa sunulmuştu. Sahnede de sanatçılar canlı müzik yapıyorlardı. Cıvıl cıvıl rengarenk bir ortam oluşmuştu. Öğlen biramızı içip yöresel balığımızı yedik. Viking Line’ın kalkış yerini de öğrendik.

 

Öğleden sonra  yine old town’a geçip görmediğimiz yerleri gezdik.

Bir ara uykum gelince gençleri tepedeki kaleye gönderip bisikletlerin başında çimenlerin üzerine uzanınca Emin abi fırsatı kaçırmamış.

 

 

Bu aile deniz kıyısında saatlerce köpekleri ile oynadılar. Baltık denizine karşı biramı içerken oynamalarını seyretmek güzeldi…

Güneş batınca kampa döndüm. Kampta biraz internete takılıp çay kahveden sonra uykuya geçtik. Sabah kalktığımda Emin abi ile Aziz abinin de kalktığını gördüm. Çadırda uyuduğunuzda göreceksiniz güneş doğup çadırı ısıttığında insan uyanıyor. Hatta eğer çok sıcak bir bölgedeyseniz sabah gölgede kalan bir yer seçmeniz çok iyi olur…yoksa uyumaya devam etmek zor… Buralarda pek rahatsız etmiyor ama uyandırıyor. Neyse öncelikle banyoya gittim. İşim bittiğinde Emin abi resepsiyon banklarında oturmuş internete takılıyordu. Selam verip çadırıma geçtim. Çadırımı toplayıp kahvaltı için ben de banklara gittim. Aziz abi ortalarda yoktu. Emin abiye sorunca banyoda olduğunu söyledi. 15-20 dakika sonra Aziz abi geldi, arka çantalarından birinin çalındığını söyledi. Birlikte çadırın etrafına baktık. Alman motorcu da eşinin kaskının çalındığını söyledi. Durum anlaşılmıştı böyle yol geçen hanı bir kampa dalan hırsız bulduklarını götürmüştü. Neyse ki hasar büyük değildi. Çantada kıymetli şeyler yokmuş. Tabi yine de baya üzüldük. Bu turumuzdaki ilk sıkıntılı durumdu. Eğer benim çadıra da dalsaydı param, telefonum, pasaportum her şey çadırdaydı… Bir daha kesinlikle bırakmam.

Feribotumuz 14:00 da kalkacaktı. 12:00 sularında feribota doğru yola çıktık. Feribotu beklerken yolcuların taşıdıkları içki paketleri dikkatimizi çekti. Nedenini Helsinki’de anladık, fiyatlar 2-3 kat pahalı idi. Zaten Tallinn’de sohbet ettiğimiz Fillandiya’lı tıp doktoru pahalılık nedeniyle buraya göç etmişti. Emekli olunca da Finlandiya’ya değil Almanya’ya yerleşmeyi planladığını söyledi. Herhangi bir nedenle anavatanından ayrılmak zorunda kalmak zor bir olay diye düşündüm.

Ve feribottayız. Yaklaşık iki buçuk saat sonra Helsinki’ye vardık. (19 Temmuz 2014)

 

Baltık Ülkeleri ve Rusya Bisiklet Turu 9

Tallinn/Estonya’ya doğru yola devam edeceğiz bugün (14 Temmuz 2014). Yollar hava çok çok güzel. Buralar için Temmuz ayı tavsiye olunur. Kabli civarlarında bulduğumuz bir kamp yerinde kalmaya karar verdik. Çadır kurma ile motel ücreti çok yakın olunca moteli tercih ettik. Dört yataklı motel 32 Euro/gün idi ve nakit ve peşin ödedik. Lüks olmasa da idare ederdi. Buralarda en önemli sorun sivrisinekler. Çevre koruma nedenleriyle ilaçlı mücadele yok gibi. Sivrisinekler özgürce dolaşımda. Karasinek, hamam böceği, pire vs. görmedim. Restoran bulunmadığından eşyalarımızı motele bıraktıktan sonra yakındaki (4 km) köy bakkalına gidip yiyecek bir şeyler ve bira aldık. Motelimize ait masada yedik aldıklarımız. Aslında böyle açık havada piknik tarzı yemek de çok zevkli oluyor. Bu arada Emin abi makarna yaptı o da güzeldi…teşekkürler Emin abi…

    Sabah kahvaltıdan sonra 9:30 da tekrar yola düştük. (15 Temmuz 2014) Kalacağımız yer belli olmadığından 65-70 km yol yaptığımızda kamp yeri arıyorduk. Tabi güneş gece 22:00 civarında batar gibi yaptığından pek de acelemiz olmuyordu. Malum gece bisiklet sürmek pek de güvenli değil. Bu nedenle turcular genelde güneş batımından önce çadırlarını kurmayı hedeflerler. Diğer açıdan ortalama 70 km/gün iyi bir mesafe uzun turlarda. Bu bazen 80-90 km, bazen 55-60 km olur. Bugün de Parnu’da Uueda Tourism Farm’da kalmaya karar verdik. Çadır 4 Euro/gün ücretiyle en ucuz yer oldu. ( http://www.tripadvisor.co.uk/Hotel_Review-g274956-d602151-Reviews-Uueda_Tourism_Farm-Parnu_Parnu_County.html ) Görevli arkadaş çimenler üzerinde çadır kurabileceğimiz gibi sauna binası içinde de yatabileceğimizi söyleyince ben çatıda, Emin abi ise zeminde yatmaya Aziz abi ise çadırını tercih etti. Sineklerden kurulmak için çadır iyi bir tercihti aslında ama ben çadır toplamaktansa sineklerle boğuşmayı göze aldım ama kolay olmadı doğrusu. Aziz abi iyi bir tercihti, tebrikler.

    Burası neredeyse tüm binalar blok ağaçtan yapılmış değişik, güzel bir yerdi. Gördüğüm kadarıyla kışa yönelik bir yer. Kar yağdığında açıktaki sıcak su havuzlarına girmek güzel olur heralde….

Burada da yemek imkanı yoktu  5 km’lik bozuk yola katlanıp ana yol kenarındaki benzincide bir şeyler yedik, bira içtik ve geri döndük, Aziz abiyle aldığımız biraları içmeye devam ettik. Gökyüzü, temiz hava, sessizlik harika idi günün tüm yorgunluğu alıyordu.

    Bu arada benim arka dış lastikte küçük bir çatlak görünce onu öne almaya karar verdik. Aziz abiyle hallettik. Teşekkürler Aziz abi.

 

Baltık Ülkeleri ve Rusya Bisiklet Turu 8

    Bugün 14 Temmuz 2014 Pazar. Artık Riga’dan ayrılma zamanı. Çadırlarımızı toplayıp kahvaltımızı yaptıktan sonra hesabımızı ödeyip (yanlış hatırlamıyorsam burada günlük çadır 9 Euro, kişi başı 3 Euro idi) ve  pedal basmaya başladık.

     Yolumuz gayet güzeldi. Sürekli ağaçlık yerlerde yol alıyorduk. Hava her zamanki ılık idi aslında derken birden yağmur başlayınca bulduğumuz ilk saçak altına sığındık. Buralar bizim ülkemize benzemiyor. Transit yol kenarlarında pek fazla yerleşke yok. Evlerini sessiz, tozsuz yerlere yapmışlar. Mola yerleri bile yoldan 300-500 metre daha uzak yapılmış.

    Gördüğünüz gibi Emin abi tam yağmur donanımı ile geliyor… Neyse ki yağmur 15 dakika içinde durdu ve bir daha yağmadı.

   

     Yolumuz Estonya’nın başkenti Tallin’e doğruydu ama mesafe uzun olduğundan öncesinde iki gece kamp yapacaktık. Önden giden Emin abi tabelasını gördüğü kamp yerinde kalmamızı önerince bizde hemen atladık doğrusu. Kamp yeri yoldan 3 km içeride Baltık Denizi kıyısındaydı.

    Kamp yerini görür görmez çok beğendik. Turdaki en iyi kamp yeriydi üstelik çok da ucuzdu (5 Euro). Lokantası, sahili çok iyiydi. Çadırları kuracağımız yer mükemmeldi. Her zamanki gibi çadırını kısa sürede kuran Aziz abi kendini çimenlere atınca bize de paparazilik düştü.

 

    Bende çadırımı kurunca hemen Emin abiyle sahile doğru keşfe çıktık. Niyetim Baltık Denizinde yüzmek olduğundan mayomu giymeyi de ihmal etmedim. Sahilde bir kaç kişi vardı ama yüzen yoktu. Olsun ben girerim dedim ve denize yöneldim. Beklentim pırıl pırıl bir denizdi ama oldukça bulanık yosunluydu nedense. Bende bacaklarımı sokmakla yetindim.

 

     Sahildeki barda oturup birer bira içtik. Baya keyifli idi doğrusu. Kampçılar çocukları, arkadaşları, hayvanları ile gelmişler yemeklerini yiyor, sohbet ediyorlardı.

    Barın girişindeki panoya akşam 22:00 daki Dünya Futbol Şampiyonası maçının ilanını asmışlardı. Yer ayırtıp yemek yerken maçı da seyretmeyi planladık ve çadırlarımıza döndük.

    Saat 21:00 sularında bara döndük ve masamıza kurulduk ama hiç sipariş için gelen giden yoktu. İyice acıkınca garsona çağırdık ve mutfağın kapandığını aşçının paydos ettiğini öğrendik. Kötü haberdi. Yer ayırtırken bunu belirtmemişlerdi. Genç delikanlı olan garsondan bir şeyler hazırlamasını istedik. Yardım etmek istiyordu ama ne yapılabileceğinden pek emin değildi. Mutfaktakilere danışıp geldiğinde bir çeşit tavuk yemeği ve bira verebileceğini söyleyince hemen kabul ettik. Buralarda çalışma saatleri net. O saat geldiğinde olay bitiyor. Neyse yemeğimiz yedik maçı seyrettik iyi bir akşamdı. Sabah buradan ayrılacaktık çadırlarımıza dönüp yattık. Harika bir uyku çekmiştim. Sabah kalkıp çadırlarımız toplamaya başladığımızda yakınımızdaki Finlandiyalı kampçı yanımıza gelip sohbet etmeye başladı. Bizde Helsinki’ye gideceğimizden biraz bilgi aldık. O da minibüsüyle Baltık ülkelerini geziyordu. Fotoğraf çekilirken bendeki Türk Bayrağını alarak poz verdi… vedalaşıp yola koyulduk…

 

 

Baltık Ülkeleri ve Rusya Bisiklet Turu 7

     Rasa SPA’dan her zamanki gibi 10 Temmuz 2014 9:30’da Letonya’nın başkenti Riga’ya doğru yola çıktık. (yaklaşık 91 km) Riga liman kenti de olduğundan yolda çok sayıda TIR vardı. Bizde aynı yolun emniyet şeridini kullandığımızdan TIR’ların yarattığı hava akımı ve aramızda kalan mesafenin azlığı özellikle emniyet şeridinin daraldığı zamanlarda zorluyordu bizi. Emniyet şeridinin 50-60 cm olduğu uzunca mesafeler katetdik. Emin abinin de yoğun teşviki ile özellikle yerleşim yerlerinde bulunan tüm bisiklet yollarını kullanıyorduk.

     Navigasyon görevini İlker’le birlikte üslenmiş Riga’ya harita yardımıyla gidiyorduk. Sonunda Riga’yı gördük ama haritada son sapakta yeterli detay olmadığından şehir merkezine gitmekte zorlandık. Garminden yardım istedik ve bizi öyle bir yola soktu ki herhalde ülke tarihinde hiç bisiklet girmemiştir oraya. Çok kötü yol olmayan bir yerdi. Ama biz de girişinde çıkmaz yol işareti olan bir yola girmekle hakettik doğrusu bunu. Önden giden Aziz abi ile İlker’in etrafını birden 4-5 köpek sardı ortalığı inletiyorlardı. Doğrusu ikisi de iyi sınav verdi hiç taviz vermediler köpeklere. Sonra ilerideki barakadan (yıkıntı da diyebiliriz) köpeklerin sahibi çıktı ve köpekleri sakinleştirdi. Adam bizi gördüğüne çok şaşırmıştı. Oralarda bırakın bisikleti yaya bile görmek zordu. Zaten o nedenle köpekleri salıvermişti serbestçe.

     Uzatmayayım Riga düşündüğümüzden çok daha büyük bir şehirdi, 25 km uzakta olan kamp yerini bulmakta zorlandık, 23:00 sularında ancak varabildik. City Center Camping’de çadırlarımızı kurmaya başladık. Turda ilk kez çadırda kalacaktık. Bu arada saat de oldukça ilerlemişti. Yakındaki çadırdaki bayan rahatsız olmuş gürültümüzden, hiddetle çıktı ve  bize bakarak bilmediğimiz bir dilde bir şeyler söyledi, tahminen küfür de etmiştir. Dili bilmesek te biz artık daha dikkatli olduk. İlker ikinci gün döneceğinden çadırını kurmadı benim çadırda kaldı. Bunun şöyle faydası oldu, uykumun hangi aşamalarında horladığıma dair detaylı bir rapor aldım kendisinden.

     Bu arada çadırın solundaki bisiklet Rozinante.

Rozinante (İlker’in Bisiklet)-Çadırım-Bisikletim

     Sabah güneş doğup çadırı ısıttığında uyandık. Güneş çadırı oldukça sıcak bir hale getiriyordu. O nedenle yaz aylarında  mümkünse çadırınızı sabah gölgede kalacak şekilde kurmak daha iyi olur. 

     Kamping alanında kahvaltımızı yaptıktan sonra bisikletlerimizle şehir merkezine indik. Tarihi binalarıyla, canlı ortamıyla ve benim için en önemlisi vahşi kalabalığı olmayan güzel bir şehir Riga. Görmenizi tavsiye ederim.

İnsan Tahrikli Araba/Pedallı Araba

      Oldtown’da meydana girdiğimizde restoranlardan gelen müzikler hemen dikkatimizi çekti. Kimisinde folklorik müzikler vardı. Beğendiğimiz birine oturup bira içmemek olmazdı. Arkadaşımızda çok güzel söylüyordu çok beğendim çok hoş zaman geçirdik.

     Müzisyen  ara verdiğinde yan masamızda oturanlar barın önüne geçerek koro halinde şarkı söylemeye başladılar. Güzel bir sürpriz olmuştu bizim için. Öğrendiğimiz kadarıyla  bir kutlama nedeniyle çocuklarıyla beraber bir araya gelen koro üyesi Ruslardı. Onlar başarılı, bizde şanslı idik doğrusu.  

     Akşam yemeğimizi kampinge yakın bir noktada bulunan Olimpia alışveriş merkezinde yedik. İçtiğimiz yöresel çorba hem lezzetli hem de doyurucu idi. Ücretsiz internetinden de faydalandıktan sonra çadırlarımıza döndük.

     Yarın İlker’i havaalanından yolcu edecektik. Hazırlıklarımızı yaptıktan sonra yattık.

     Sabah kahvaltı sonrası havaalanına doğru yola koyulduk. Havaalanında İlker’in bisikletini hazırladık ve İlker’i üzülerek uğurladık. Esasında vize süresi dolmasaydı İlker ciddi ciddi seyahatini uzatabilirdi ama olmadı. Neyse tüm yardımları ve iyi arkadaşlığı için kendisine teşekkürler ediyorum. Çok iyi bir arkadaş kazandık. urların böyle bir faydası da var işte.

İlker Havaalında

     Yeniden şehir merkezine dönüşe geçtik. Yolda uğradığımız bir pazarda Emin abiye yüksek ilgi gösterdiler ve böyle bir turu gerçekleştirmesini hayranlıkla karşıladılar. Çeşitli yöresel yiyecek maddeleri hediye ettiler. Yanlış anlaşılmasın bize değil sadece Emin abiye.

Pazarda Sucukcu

Metal Bilezik İşleniyor

     Bugün Cumartesi olduğundan daha bir canlılık vardı. Uluslararası gençlik koro/müzik festivali de ayrı bir canlılık katıyordu. ABD korosunun antremanını ve iki ayrı ülke korosunun birbirlerine söyledikleri şarkıları izledik.

ABD Korosu

Özgürlük Anıtı

     Akşama doğru tekneyle nehir gezisine katıldık.

 

       

    Yarın artık Riga’dan ayrılma zamanı…